Nieuw blogleven

Het wordt tijd dat ik nog eens wat leven blaas in mijn blog. Ik heb het net eens bekeken en in het najaar zal dit stekje op het wereldwijde web 5 jaar online staan. Bij de eerste berichten zijn sommige foto's zelfs al niet meer zichtbaar.
Ook al post ik de laatste tijd nog nauwelijks, ik ben nog niet van plan om het op te geven. Ik wil niet tot de vele bloggers behoren die bijna dagelijks posten en ik ben ook geen blogster die hele werkomschrijvingen post, maar ik vind het nog steeds leuk om bij te houden wat ik allemaal doe op creatief vlak.
Helaas pindakaas is er niet altijd tijd om creatief te zijn. Vroeger werd me wel eens gevraagd: "Wanneer doe jij dat allemaal?" Tja, ik geef het toe, ik was soms laat bezig en ik ben niet 's lands beste huisvrouw... Nu voel ik wel dat ik het niet meer kan tot 's avonds laat naaien, scrappen, ... Meer zelfs, in het begin van het schooljaar had ik echt het gevoel dat ik niets meer deed. Wat scrappen betreft, is dat nog steeds een beetje zo. Het komt er gewoon niet meer van.
Sinds ik eindelijk echt mijn bureau heb opgeruimd, de deur van de living terug open durf zetten ;-) en mijn naaimachine een vast plekje kreeg, vind ik het echt super. Hoe ik er nooit eerder aan gedacht heb om van mijn tienerbureautje een naaitafeltje te maken! Het is echt mijn hoekje geworden met foto's, gedichten en tekeningen die me dierbaar zijn. En ik heb ook nog plaats op de grote tafel naast mijn laptop om patronen uit te tekenen, stof te knippen, te scrappen (als het er nog eens van komt) of de kinderen te laten puzzelen, tekenen, ...

Ik naai nog steeds graag voor de kinderen en ik zie ook steeds leuke stofjes waar ik van alles wil mee maken, maar ik heb ook de smaak te pakken om voor mezelf te naaien. Daar is het ooit allemaal mee begonnen. Ik vond dat ik te moeilijke maten had om kleren te kopen en wilde er zelf maken, maar eenmaal in verwachting van Luna begon het enorm te kriebelen om 'kleine maatjes' te maken. De kinderen worden ondertussen wat ouder (bijna 8 en bijna 11) en zijn ook al wat kritischer. Vooral Luna is niet meer tevreden met elk stofje of elk model en bij Tias daarentegen verbaast het me dan weer dat hij sommige prints echt nog leuk vindt, terwijl ik verwacht had dat hij eruit zou gegroeid zijn. Hij blijft toch nog mijn kleine ventje.
Wat ik vooral belangrijk vind en ook wil respecteren is dat ze niet meer zo graag op de foto staan met de nieuwe kleren. Toch niet om ze hier te posten waar ze een eigen leven kunnen leiden. Ik ga nog bekijken wat ik met de oudere foto's doe, maar vanaf nu ga ik het hen wel netjes vragen :-).
Ondertussen naai ik dus ook opnieuw voor mezelf. Ik heb al jaren een paar lappen stof liggen en ik stelde het steeds uit (ook omwille van mijn gewicht), maar ik heb nu gemerkt dat ik een trage afvaller ben ;-), dus daar moet ik niet op wachten. Ik was verliefd op een digitale print van Venetië op tricot en ik heb lang getwijfeld of ik het wel zou durven. Uiteindelijk heb ik de stof wel besteld en heb ik voor het eerst een T-shirt voor mezelf gemaakt. Ik had een beschrijving gevonden hoe ik een gewoon partoon kon omzetten in een watervalhals, maar ik zou toch iedereen aanraden om het eerst eens in een ander stofje te proberen om zeker te weten hoe diep je de hals wil maken en of je stof ook mooi naar binnen valt. Ik vind mijn T-shirt mooi, maar mijn stof was niet soepel genoeg en ik had meer 'beleg' moeten bijrekenen naar binnen. Nu zie ik steeds de achterzijde van de stof piepen. Al bij al ben ik best tevreden en ik kreeg heel wat complimentjes over de stof, dus het was niet zo'n foute keuze.

Er komen ook steeds meer leuke patroontjes op de markt en dat doet het ook kriebelen om meer voor mezelf te naaien. Het leuke is ook dat de kleinste maat van sommige patronen ook al voor Luna past. Ik koop dus geen patroon enkel voor mezelf ;-). 

Na mijn T-shirt heb ik me gewaagd aan een jurk. Het was de bedoeling om het in de naailes te maken, want er zat een gedeelte in dat moest gesmokt worden en dat had ik nog nooit gedaan. Helaas pindakaas (alweer) was onze lerares ziek en de week nadien verbleef ik een nacht aan het ziekenhuisbedje van zoonlief, waardoor ik alles zelf geprobeerd heb. Ik ben op zoek gegaan naar werkbeschrijvingen, ik heb gepast, aangepast, raad gekregen via messenger van mijn vroegere collega Mia en ik ben ervoor gegaan. Ik wou de jurk af om naar een communiefeest te gaan, omdat ik mezelf goed genoeg ken en ik het boeltje anders maar laat liggen. Ik ben er ooit in geslaagd om een half afgewerkt project te laten liggen, waardoor de stof is verbleekt door de zon en ik alles moest weggooien. 

Het is me gelukt en ik ben trots op het resultaat. Ik heb nadien met mijn lerares mijn foutjes en vragen besproken voor een nieuw en beter resultaat een volgende keer :-).  

Het patroon kwam uit Ottobre 3/2015

Ondertussen ben ik bezig aan een volgend projectje, maar wordt er ook nog voor de kinderen genaaid. Ik hoop dat ik deze zomervakantie ook zin zal hebben om af en toe naaien, zodat de stofjesberg (vooral die van de kinderen) terug iets kleiner wordt. Ik wil nog een aantal zomeroutfits maken om mee te nemen naar Italië en het is misschien ook wel goed om eens vooraf aan de herfst en de winter te denken, maar nog niet te snel he... 

Stof voor mijn verjaardagsoutft.
#proudtobefout
Deze is bijna af, maar nog niet voor publicatie. 

Ligt nog te wachten voor Tias. 

Ligt nog te wachten voor Luna. 

Voor elk een T-shirt.

Een geboortecadeautje voor een collega.