Het bloemenmysterie (en meer)

Het is paasvakantie en ik had me echt voorgenomen om opnieuw wat creativiteit in mijn leven te brengen. Naaien onder andere. Dat heb ik ook gedaan, maar nog niet alles is af, dus laat ik dat nog even passeren voor een blogberichtje.

Soms zeg ik tegen mezelf: laat Facebook voor wat het is, maar langs de andere kant heb ik via Facebook ook al zoveel leuke en nieuwe dingen en mensen leren kennen. Ik ben begonnen met handlettering en via een bepaalde groep leer ik elke dag bij, maar besef ik ook dat ik nog veel moet leren en uitproberen.
Dan zijn er ook die leuke herinneringen die dagelijks terugkomen. Eergisteren viel mijn frank dat er vandaag opnieuw een mysterieuze herinnering zou bijstaan. Is dat echt al twee jaar geleden? Gisteren gaf het me genoeg inspiratie om te tekenen. Eigenlijk had ik ook mijn aquarel moeten uithalen, maar ik had schrik dat ik het zou verpesten. Ik ben dus maar bij mijn Poscastiften gebleven.

Het bloemenmysterie. Twee jaar geleden vond ik een narcis onder mijn ruitenwisser. Vandaag weet ik nog steeds niet waar die bloem toen vandaan kwam.

Nederland kleurt weer helemaal oranje deze maand en niet omwille van het voetbal. Op het einde van de maand is er koningsdag. Daar horen allerlei festiviteiten bij die ook doorgetrokken worden naar de scholen met de koningsspelen en dat naar het schijnt sinds de inhuldiging van koning Willem-Alexander. De Facebookgroep waar ik het eerder over had, is een Nederlandse groep en lanceerde een challenge rond de koningsdag. Ik vond het wel grappig om als Belgje ook mijn steentje bij te dragen, vooral omdat ik echt niets met oranje heb. Meer zelfs: mijn lerares Frans droeg vaak oranje in combinatie met zwart en ik vond dat afschuwelijk. Nu sporten mijn kinderen in die kleuren en probeer ik me daar een beetje over te zetten. 😉 Ik koos er uiteindelijk voor om op zoek te gaan naar een oranje blaadje papier in oude Flows en heb me vooral goed geamuseerd met mijn stiften.

#HLDWZchallengeoranje

Gisteren was er het afscheid van juf Fiems zoals ik haar noemde toen ik zes was en bij haar in de klas zat. Ergens op het einde van mijn tienerjaren ben ik allerlei spullen van de leesplank beginnen verzamelen en tot voor ik verhuisd ben vier jaar geleden, stond er ook een deel uit in mijn boekenkast. Momenteel heb ik daar geen plaats meer voor en staan er slecht een paar voorwerpen in mijn kast, maar het blijft een nostalgische herinnering aan het eerste leerjaar. Ik leerde lezen met aap, noot, mies en voor mij nog veel meer mensen en na mij veel minder. Ik zie de grote wandplaten nog voor me in de klas. Mijn broer is drie jaar jonger en we speelden wel eens schooltje thuis. Tegen dat hij naar het eerste leerjaar ging, kende hij de leesplank en tot mijn grote teleurstelling zijn ze dat jaar met een nieuwe methode begonnen. Ik snapte er toen als kind niets van en wilde het volgens mij ook niet begrijpen. Ook Freek zat bij dezelfde juf trouwens.
Ik heb haar na mijn schooltijd niet zoveel meer gezien, maar bewaar er de mooiste herinneringen aan. Zelfs toen ik eens in de hoek moest staan, omdat ik van mijn stoel was gevallen. Ik was nog nooit gestraft geweest, maar achteraf bekeken, vermoed ik dat mijn val op dat moment misschien de druppel was die de emmer deed overlopen. Zelf juf zijnde kan ik me dat god voorstellen.
Vorig jaar hielden we een klasreünie met iedereen van ons jaar (of het jaar erboven en eronder). In 2008 startte ik een Facebookgroep om herinneringen uit te wisselen, maar een reünie kwam maar niet van de grond tot er vorig jaar dus twee mensen het heft in eigen handen namen. We waren met niet zoveel, maar het was heel gezellig en er waren ook een aantal oud-leerkrachten aanwezig, waaronder juf Fiems (Henny). Ik vond het zo fijn om haar terug te zien, waardoor het nieuws me vorige week enorm had aangegrepen dat ze was overleden. Het afscheid was heel emotioneel, maar niets hield me tegen om afscheid te nemen van de juf die me leerde lezen en schrijven. Haar foto zal ik voortaan bewaren in mijn rapport van het eerste leerjaar.
Mijn kaartje werd heel persoonlijk en gelijktijdig ook een verwerking. Op een gefilterde achtergrond van de leesplank ben ik beginnen tekenen.