Het sop van de kool (hoe onze kerstkaart tot stand kwam)

Het sop is de kool niet waard. Waar komt die uitdrukking toch vandaan en is het toeval dat ik ze onlangs las, ervan schrok, maar het eigenlijk ook heel passend en grappig vond? Laat dat even mijn binnenpretje zijn om dat mindere gevoel weg te denken en overgaan tot de essentie. Willen jullie alles weten over de betekenis van het sop van de kool of de kool die niet bij het sop mag, dan vinden jullie dat op de website van onzetaal.nl, maar hier wil ik het even letterlijk nemen.

Elk jaar is het opnieuw zover. Wat komt er op onze kerst- en nieuwjaarskaartjes? De voorbije twaalf jaar stond er een foto van Luna (en sinds 9 jaar ook Tias) op. Elke keer wilden we iets anders, iets origineels of iets leuks, ... Sommige jaren wist ik het al maanden op voorhand, maar nu kwam het idee niet echt. Pinterest werd mijn goede vriend en ik begon ideeën te sprokkelen tot ik deze mooie tekening tegenkwam. Ik was meteen verliefd, maar ik vond het niet kunnen om hem zomaar na te schilderen. Ik zou waarschijnlijk toch niet het originele kunnen evenaren en wilde er liever iets anders mee doen.

Ik was eerder al begonnen met kerstballen haken als tussendoortje tijdens het schrijven van de rapporten en dacht dat ik het rendier misschien ook kon haken. Maar hoe zou ik die labeltjes er dan aan vast krijgen? Voor ik begon verder te denken, vroeg ik toch eerst eens aan Luna en Tias of het goed was dat er dit jaar geen foto's van hen op het kaartje zouden staan. Ik vind het eigenlijk wel een beetje jammer, maar voor hen hoeft het niet meer.

Langzaam aan kwamen de ideeën. Ik zou haken, maar geen knuffel. Het moest vlak blijven. Ik kende de werkbeschrijving van de kerstballen ondertussen uit mijn hoofd en zou er op een of andere manier een rendiertje van proberen maken. Het was een heerlijke ontspanning en ik zag het al helemaal voor me. Ik genoot echt van het creatieve proces. Ik haakte ook een sjaaltje in de kerst- (of Italiaanse) kleuren en zette een kleine hint op Instagram. Ik had eerder ook al 'vreemde' foto's en filmpjes op mijn Instagramstories geplaatst, waarvan alleen mijn kinderen wisten waarover het ging. Ik wilde namelijk een mooie blauwe en natuurlijk ogende achtergrond en wist hoe ik dat zou bereiken.

Tias is niet zo dol op rode kool en Luna lust het wel, maar ook niet om alle dagen te eten. Ik maak het niet zo vaak klaar, maar als ik het klaarmaak, is het altijd vers met veel appeltjes erbij. Deze keer had ik de harde stukken in een pot apart bewaard met een beetje water erbij. Ik heb die zo een paar dagen laten trekken (het sop van de kool) om nadien aan mijn experiment te beginnen. Eigenlijk wist ik al dat het zou lukken, omdat ik tijdens mijn studies eens papier had geschept met rode kool, maar Luna en Tias geloofden het toch niet echt. "Een rode kool, die dus de naam 'rood' krijgt, er eigenlijk paars uitziet en dan blauw wordt?" En ja hoor, ik nam een penseel, een stevig blad papier en schilderde heel mijn blad paars. Laagje per laagje en telkens begon het na een tijdje blauw te worden. Ik wilde niet dat mijn blad te veel zou krullen, dus liet ik het eerst langzaam op tafel drogen, om het pas op het einde even bij de vewarming te leggen.

Toen het sop nog paars was. 

Ik nam ondertussen mijn handletterboekjes en bezocht opnieuw Pinterest om leuke lettertypes te zoeken en beschreef kurken labeltjes met mijn wensen voor het nieuwe jaar. Alles moest nog samengesteld worden en gefotografeerd voor ik de kaartjes kon bestellen. Enkel het witte sneeuwrandje errond is digitaal aangebracht. Ondertussen zette ik onderstaande tip nog eens op Instagram :-). Ik was er te blij mee om het helemaal voor mezelf te houden.

Alle deeltjes van de voorbije dagen bij elkaar. Het is af. Nog even wachten...
2018 🍾
Creativiteit: mijn manier.

Ondertussen zijn de meeste kaartjes op hun bestemming of althans onderweg en kan ik het hier ook posten. Ik wens jullie allemaal een fijn eindejaar en een jaar vol warmte, vreugde, een goede gezondheid, fijne vrienden, liefde, hoop en geluk toe.