Maar goed, dat neemt niet weg dat ook ik het leuk vind om met mijn eigen kindjes hun juffen in de bloemetjes te zetten. De juffen, die elke dag vol goede moed voor / in hun klasjes staan en de kinderen een stapje dichter naar het volwassen zijn brengen. Het wordt dus een traditie dat we eind september / begin oktober cadeautjes maken voor die superjuffen (tja, mijn kindjes hebben geen leraars) en dan hebben we het niet enkel over de klasjuffen, maar ook de turnjuf en zedenleerjuf verdienen een cadeautje. Doordat we zelf in die positie zitten, weten we het natuurlijk beter, maar ik wil het toch nog even zeggen: 'Het is niet omdat de kinderen maar twee uurtjes van de week bij ons zitten, dat we niet even voltijds werken als de klasjuf. Toch? Meer nog, de kinderen komen zes (!) jaar bij ons gedurende twee uurtjes per week als ze dat (on)geluk hebben."
Genoeg getetterd, cadeautjestijd. Nadat ik deze zomer een workshop heb gevolgd en zag hoe goed Luna het ook kon, was de keuze snel gemaakt om voor de juffen een ketting te maken. Ook Tias heeft ijverig meegeholpen. We wisten echter niet of de turnjuf kettingen draagt, dus werd het voor haar een draagtasje met aan elke kant een tekening.
Voor Tias zijn juf:
Voor de turnjuf.
Voor de zedenleerjuf.
Voor Luna's juf.
