Mini-paas-escaperoom: hoe het in elkaar zat.

Die 5 in het rechtse ei stelt eigenlijk een S voor ;-). 

Net voor Sinterklaas kwam Tias het grote geheim van de heilige man te weten en daarmee ook dat van de paashaas. Na 9 jaar mocht dat wel eens en dat opent ook alweer andere deuren en mogelijkheden. Ik vond het nl. steeds ongeloofwaardig dat de paashaas ook cadeautjes bracht en ben daar ook niet zo een grote voorstander van, maar die overdaad aan chocolade was ook niet alles. De kinderen zoeken graag eitjes en als je er dan maar een paar hebt verstopt, is het heel snel gedaan met het plezier.
In tijden van tablets, smartphones, laptops en meer van die schermen hoor je van alle kanten geluiden en dan kan een koptelefoon wel eens soelaas bieden. Op voorwaarde dat er verstandig mee omgegaan wordt natuurlijk, maar is dat niet met alles zo? De koptelefoons hier in huis waren dringend aan vervanging toe en ik wil liever niet dat de kinderen van die oortje gebruiken, omdat dat het lawaai rechtstreeks in de gehoorgang brengt en grotere schade kan aanrichten. Koptelefoons dus in de mand van de paashaas, maar die zouden ze niet zomaar krijgen.

Escaperoom
Tias speelt regelmatig 'Can you escape' op zijn tablet en is er helemaal weg van. Daarbij gaat hij gewoon op zijn intuïte af, gokt of gaat echt nadenken over de opdrachten. We weten al langer dat hij heel snel oplossingen kan vinden en heel logisch nadenkt en ik vond Pasen wel een ideale gelegenheid om hem en zijn zus even uit te dagen. Niet te moeilijk, maar wel iets waar je even moet over nadenken.

De koptelefoons willen uit hun verpakking ontsnappen = het spel

Tias heeft de voorbije jaren de gele en oranje eitjes uit de kindereitjes gespaard. Dat zouden de eitjes worden die Luna en Tias moeten zoeken samen met nog een paar chocolade-eieren, maar eerst moesten ze de opdracht lezen.

Elke koptelefoon werd ingepakt in hetzelfde papier, maar met een ander kleur lint: groen of geel. Op groene en gele papiertjes schreef ik letters die een plaatsbeschrijving vormden, maar dat wisten ze toen nog niet. Die papiertjes stopte ik in de eitjes en die verstopte ik in de living. Elke plaatsbeschrijving bestond uit 4 woorden. Het was dus aan Luna en Tias om die plaats te kunnen vinden. In het begin gingen ze er ook van uit dat al die letters 1 zin vormden tot ze een eitje vonden met een geel papiertje waarop stond hoeveel gele letters ze nodig hadden. Zolang ze het groene papiertje niet hadden gevonden, wisten ze niet of ze klaar waren met zoeken of niet.

Luna was het zoeken even beu en begon reeds aan het groene raadsel. "Is het toevallig dat ik ook mijn naam kan maken?" Ze vond vrij snel een oplossing zonder ook naar de (hulp)code op de achterzijde te kijken.

Ze verwachtte een gelijkaardige beschrijving op de gele papiertjes, maar dat kwam iets helemaal anders uit. "In tis zijn boeben." 😊Er was ook nog geen A voor Tias.

Toen werd er besloten om eens naar de lettercode op de achterzijde te kijken. Ik had elk woord een andere letter gegeven van een extra tip waar ze iets moesten zoeken. Hier moesten dus geen verschillende woorden mee gevormd worden, maar ze moesten eerst gesorteerd worden. Dan zou de andere kant een woord vormen, maar uit elk groepje konden ze ook een letter nemen om die tip te vormen. Het duurde even voor ze doorhadden dat ze moesten gaan sorteren om tot een oplossing te komen, maar ze kwamen eruit.

Achter een grote lap STOF in Luna's kamer
kon ze iets vinden. 

In de gemeenschappelijke GANG kon Tias ook iets vinden. 

Ze vonden elk een ei. Aan de hand van de kleur van het briefje op het ei van Ferrero Rocher én de naam die erbij stond, konden Luna en Tias weten welk pak zij mochten openen, want de papiertjes door het hele spel hadden dezelfde kleuren als de linten van de pakjes.

Ze hebben er in totaal 40 minuten over gedaan om alles te vinden en op te lossen en zo werd de eitjeszoektocht eens iets anders.