Kan jij de tel nog bijhouden? Weet jij nog hoelang we al anders leven dan hiervoor? Ik niet. Wat ik wel weet, is dat ik, op het moment dat er voor het eerst over mondmaskers maken werd gepraat, niet aan het werk was. Ik moest op dat moment aan mezelf denken en rust nemen. Uit het niets kwam er een sociale druk af op iedereen die met een naaimachine overweg kon om mondmaskers te maken voor het zorgpersoneel. Het was echter nog een hele tijd wachten tot het patroon, goedgekeurd door de F.O.D., onze richting uitkwam en ondertussen kwam Pinterest vol te staan met allerlei mogelijke mondmaskers. Via mijn vroegere collega en huidige vriendin Mia kwam ik (voorlopig) bij een patroontje terecht dat er wel goed uitzag. De druk bleef echter aanhouden zowel op sociale media als door mensen die me patronen doorstuurden zonder dat ik ernaar vroeg. Heel mooi allemaal, maar ik kon dat toen niet aan. Ik moet toegeven dat het schuldgevoel wel een beetje knaagde.
Ik heb wel iets anders gedaan. 17 jaar geleden lag ik een maand in het ziekenhuis met een pneumokokkenpneumonie. Van spoed naar intensieve, naar midcare en een gewone kamer tot eindelijk terug naar huis. Ik sta daar niet meer zo vaak bij stil, behalve als ik het op school bv. over roken en verslavingen heb met mijn leerlingen en over leren neen zeggen tegen mensen die je iets aanbieden dat je niet wil. Dan vertel ik de leerlingen wat een nachtverpleger me ooit zei: "Jij hebt geluk dat je nooit hebt gerookt, geen baby of bejaarde bent, want dan had je het misschien niet gehaald." De naam van die verpleger ken ik niet meer, maar de naam van de arts die me erdoor heeft geholpen wel. Toen mijn mama me in het kader van COVID-19 vroeg of ik nog risicopersoon ben, vermoedde ik van niet. Ik heb nadien 1x een vaccin gekregen dat goed was voor 5 jaar. Nadien vond mijn huisarts het niet meer nodig wegens geen medische klachten. Ik checkte het bij de huisarts en besloot nadien om in al mijn emoties van deze crisis een kaartje te sturen naar mijn longarts om haar en haar collega's, verpleging, logistiek personeel, ... te bedanken voor die strijd toen en om hen nu veel moed toe te wensen. Ik vond gewoon dat ik het moest doen. Ik heb daar ook ooit gelegen en gevochten voor mijn leven. Er was hier geen mondmaskerfabriekje gestart, maar ik hoopte op die manier toch een beetje steun te bieden.
Wat de mondmaskers betreft, heb er in het begin een drietal gemaakt voor mijn mama en een vriendin die elk om hun reden tot de risicogroep behoren. Een mondmasker draag je in de eerste plaats om de anderen niet te besmetten, maar er werd in het begin nog niet echt veel aan social distancing gedaan en zij wilden vooral een signaal geven om afstand te houden van hen, zodat ze zelf ook geen risico zouden lopen.
Pas toen er over versoepeling werd gesproken en er genoeg mondmaskers aanwezig waren voor het zorgpersoneel en anderen werd er ook over mondmaskers gesproken voor de burgers. Toen was ik ook al terug aan het werk en ben ik beginnen naaien in mijn vrije tijd. Kleinschalig weliswaar, om het te kunnen overzien. Voor mijn papa, Els, mama, broer, mijn kinderen en mezelf. Op Facebook zag ik een oproepje van Haarstudio Muis, hier in de buurt, een kapsalon waar vooral kinderen komen. Ze wilden de heropstart regelen, maar zochten nog naar kindvriendelijke maskertjes voor het personeel. Dat was voor mij het ideale moment om ook wat restjes kinderstofjes te verwerken en het bleef op kleine schaal.
Ik heb uiteindelijk ook het patroon van www.maakjemondmasker.be helemaal bestudeerd en een aantal instructiefilmpjes bekeken en had daardoor twee modelletjes in de aanbieding. Ik heb ze allebei zelf ook uitgeprobeerd met elastiekjes rond de oren en elastiekjes rond het hoofd. Ik heb er ook eentje met linten getest, maar dat vond ik niet zo gemakkelijk met mijn krullen. Verder weet ik nog niet wat ik nu het beste vind. Het eerste model doet me enorm aan een muilkorf denken en vind ik niet zo'n fijn zicht. Het tweede vind ik mooier, voor zover je zoiets mooi kan vinden, maar de elastiekjes moeten op de goede maat zitten, want anders heb ik nadien nog een aantal uren het gevoel dat mijn neus werd platgedrukt. Dat zal afhankelijk zijn van neus tot neus, maar die van mij heeft er last van. Mijn hele strijd in dit proces van zoeken, uitproberen, naaien en opnieuw proberen leverde me het nieuwe werkwoord 'mondmaskeren' op. "Ik ga nog een beetje mondmaskeren," was een hele tijd mijn zinnetje.
Tijdens de lockdown is er ook een mooie vriendschap gebloeid tussen vijf dames met een zelfde liefde: de liefde voor het werk van Bart Moeyaert en de schrijver zelf. De vriendschap was er eigenlijk al (en de liefde ook 😉), maar we zijn ook maar overgegaan tot een Whatsappgroepje en al snel voelden we dat we elkaar aanvullen, aanvoelen en ondersteunen waar nodig. We zien elkaar graag. Er wordt zowel verdriet als plezier gedeeld en zo af en toe komt er eens iemand met een leuk idee voor nu of in de toekomst. Zo wilde ik toch wel iets extra aan mijn eigen mondmaskers. Als we er dan toch een moeten dragen, liefst eentje dat 'mooi' is en met een fijn detail. Ik dacht aan een stoffen labeltje en ging op zoek naar een bedrijfje dat je niet meteen verplicht om er heel veel te bestellen. Ik kwam uit bij Dutch Labels en gooide de idee in de groep. Met twee gingen we al meteen zoeken in onze dichtbundels van Bart en toen we uitkwamen op volgend gedicht, wisten we vrij snel welk zinnetje op de labeltjes zou komen. Eerlijk? We hebben niet meer op het advies van de andere vriendinnen gewacht. (Sorry!)
Hier
Als iemand mij laat kiezen
tussen de stippels
in mijn atlas van de hemel
of de leegte van dit witte blad papier,
zal niemand tijd verliezen:
er is geen plek waar ik
mijn adem liever heb dan hier.
Bart Moeyaert
Tien dagen later zaten de geweven labeltjes in mijn brievenbus. Ik was zo blij als een klein kind en was onder de indruk van de kwaliteit.
Ik was voor mijn familie al aan het naaien geslaan en had een arsenaal aan katoentjes boven gehaald dat ik nog liggen had. Ik had er geen idee van dat het er nog zoveel waren. Nu mochten de vriendinnen ook kiezen uit mijn voorraad. Meer nog, ze mochten ook nog kiezen uit de twee maskertjes en hoe ze de elastiekjes wilden. Tot ik op nog een dilemma stuitte. Waar zet ik het label? Ik had voor mezelf al uitgemaakt om het op de rechthoekige maskertjes bovenaan links te zetten, zodat het op de rechterwang zat. Wat met de muilkorfjes? Ook hier heb ik de wensen gerespecteerd😉.
Ik was zo blij toen ze allemaal klaar waren en met de uitbreiding van de versoepeling wil ik er ook nog een drietal gaan afgeven bij mijn favoriete boekenwinkeltje Walry waar er altijd tijd is voor een babbeltje en ze me ondertussen ook al kennen en weten wat ik kom halen als Bart een nieuw boek uit heeft. Ze delen dan zo mijn enthousiasme. De eerste dag van de heropening ben ik al eens binnen gesprongen. Ik had er nood aan op een of andere manier. Geen gedrum, gewoon mijn beurt afwachten tot ik binnen mocht.
Mijn klein geluk: maskertjes die klaar zijn, mooie kleurtjes samen en een ideale zin uit een mooi gedicht.
 |
| De perfectionistische Sara vindt het wel jammer dat ze
de aardbeitjes niet helemaal recht kreeg. De print is niet
helemaal recht gedrukt.
|
Gisteren waren ze allemaal klaar (op nog eentje voor Walry na) en heb ik ze op de bus gedaan. Net nadat ik er de kaartjes had bij geschreven en alles had ingepakt kreeg ik telefoon. Geen onbekend nummer, maar het nummer van de dienst longziekten met de naam van mijn longarts erbij. Ik was een beetje van mijn melk. Na 17 jaar had ik een gesprek met de arts die nog wist wie ik was. Ze wilde me bedanken voor mijn kaartje - dat zoveel deugd had gedaan - nu de rust in het ziekenhuis een beetje is teruggekeerd. Ze vroeg me hoe het met me ging en vertelde me dat ze nog precies weet hoe ik destijds was binnengekomen op spoed, waar ik lag en dat ze die eerste dag niet naar huis wou voor haar collega er was die een vertraging had. Ze vertrouwde het niet. Die woorden raken me elke keer als ik eraan denk. We hadden het verder over hoe het er de voorbije maanden aan toe ging in het ziekenhuis, de druk op haar gezin met een partner die ook op intensieve werkt, niet mogen lesgeven, studerende kinderen, positief proberen blijven en het geluk in kleine dingen zoeken. Eigenlijk wilde ze mailen, maar wat ben ik blij dat mijn mailadres niet in mijn dossier stond. Dit gesprek was zoveel fijner.
En dan nu nog een woordje uitleg over de mondmaskertjes voor wie er eentje in de bus kreeg.
Aangezien ik alles op afstand heb gemaakt en niets kon afmeten, heb ik ervoor gekozen om bij beide mondmaskertjes tunneltjes te voorzien. Op die manier was het niet nodig om de elastiekjes vast te stikken, maar kunnen ze nog op maat geknoopt worden. Het voordeel van het tunneltje bij het masker van de F.O.D. is dat het dan ook niet zo gaapt aan de wangen en beter aansluit.
De stofjes zijn op 90°C wasbaar, net zoals de elastiek. Ik heb steeds mijn handen gewassen, maar heb niet met een masker aan zitten naaien. Ik was ook niet aan het praten of zingen tegen mijn naaimachine en heb geen weet van een besmetting, maar nog eens voorwassen kan nooit kwaad.
De uitleg hieronder geldt voor beide modellen.
Voor brildragers kunnen in principe beide modellen. Het is belangrijk dat de bril boven het masker komt, zodat je glazen zo weinig mogelijk aandampen. Het masker van de F.O.D. kan groter gemaakt worden door de vouwen die erin zitten.
Voor wie een elastiek om het hoofd wil dragen.
De onderste knoop is zacht geknoopt, zodat hij nog los te maken is en kan worden aangepast. Het bovenste deel zit dan rond het achterhoofd en het onderste in de nek of iets hoger. Wie er toch nog elastiek rond de oren wil van maken, kan die bovenaan in twee knippen en op maat knopen.
Een tweede mogelijkheid is om met de lange elastiek toch nog rond de oren te gaan als ook het bovenste deel in de nek ligt. Dan kan je van daaruit vertrekken.
Voor wie het masker rond de oren wil bevestigen zitten er ook losse knoopjes in om de elastiekjes op maat te kunnen knopen. Een vriendin vertelde me dat ze het knoopje uiteindelijk goed had vastgeknoopt en zo dicht mogelijk naar de onderkant van het tunneltje had gebracht. Wie handig is met naald en draad kan de elastiek ook nog ergens wat meer onzichtbaar vastnaaien of aan elkaar naaien.
Door de elastiek voldoende aan te spannen, is het masker ook aan de wangen gesloten.
Veel succes ermee!
