Nog voor de geboorte had ik mijn vriendin Joyce gevraagd of ik een taart mocht bakken voor de babyborrel. Ik kon er helaas niet bij zijn wegens een eerder geplande scrappende dag in Eindhoven. Ik vond het wel jammer, maar ik zou me misschien ook wel een beetje verloren voelen tussen die massa mensen. Door hart en ziel in de taart te steken, heb ik me toch nuttig gemaakt en ik vond het fijn om te doen. Ik begin Joyce haar smaak ondertussen al een beetje te kennen en ik wilde eenvoud in de taart, maar ook een echte taart voor een baby'tje. Ze is een beetje groot uitgevallen wegens teveel deeg gemaakt, waardoor het een beetje een gok was of ze wel rechtop zou blijven. Tias zei dat hij nog nooit zo'n grote kom deeg had gezien.
Ik heb tot in de late uurtjes gewerkt, maar de taart is echt geworden zoals ik het me had voorgesteld. Toch wel een (bescheiden) trots gevoel.
Mooi hoor Sara! Groet Vivian
BeantwoordenVerwijderen